Wie kent hem niet, pakketbezorger Robert Rietveld? Hij bezorgde elke dag, vijf dagen in de week, alle pakketten van PostNL in Gorssel. En dat deed hij op een uiterst plezierige manier, waardoor hij geliefd raakte bij de inwoners van Gorssel. Deze altijd vrolijke, 52-jarige Robert is geveld door de grote werkdruk die er rust op de schouders van de pakket­bezorger en is gestopt met zijn werk.
Elk uur op 24 adressen een pakket moeten afleveren, 2,5 minuut per pakket, inclusief het aanrijden, in- en uitstappen, pakket afleveren en ook de mensen plezierig tegemoet treden: Robert kreeg last van de stress en zag geen andere mogelijkheid meer dan zich kort voor de feest­dagen ziek te melden. 
Gorssel.nl sprak met hem.

Van relatiebeheerder tot pakket­bezorger
Met zijn HEAO-diploma op zak werd Robert na enkele andere banen relatie­beheerder bij een pensioenfonds. In zijn leaseauto reisde hij door half Nederland om de contacten met de aangesloten bedrijven te onder­houden. Mooi werk, maar het vroeg ook veel van hem. Robert kwam in een burn-out terecht en raakte zijn baan kwijt.
Om weer aan het werk te komen was hij bereid alles aan te pakken. Zo begon hij vijf jaar geleden op parttime basis als post­bezorger in Zutphen. Een half jaar later greep hij de kans om met een scooter post te gaan bezorgen in Eefde, Harfsen, Epse, Joppe en Gorssel. Dit bleef hij drie jaar doen en zo leerde hij Gorssel en omgeving goed kennen. 
Ondertussen zag hij pakket­bezorging als een mooie volgende stap. Toen deze kans zich medio 2018 voordeed, stapte hij over naar het pakket­vervoer en trad hij in dienst van SMA Transport in Delden. Dit bedrijf had onder meer als taak voor PostNL pakketten in Gorssel te bezorgen. 

Robert en Gorssel
Hoewel in Zutphen woonachtig, voelt Robert zich heel betrokken bij de inwoners van Gorssel. Hij is zelfs, na 34 jaar, opnieuw lid van de Wieler­toerclub Gorssel geworden, ook al is het dit jaar nauwelijks van daad­werkelijk meefietsen gekomen.
Door zijn werk kwam Robert bijna overal in het dorp. Op sommige adressen wel drie à vier keer per week. Hij was een vertrouwd gezicht, had met veel mensen afspraken waar de pakketten achter­gelaten konden worden en zorgde er vooral ook voor dat hij binnen het gestelde tijdvak van twee uur, waar de ontvangers rekening mee houden, zijn pakketten afleverde. En dat lukte in meer dan 95% van de gevallen.  

Ogen van de wijk
Met enthousiasme vertelt Robert Rietveld over zijn contacten, de vele afspraken die met de inwoners zijn gemaakt en over zijn extra rol als ‘de ogen van de wijk’. Als hij iets niet vertrouwde, liep hij naar de buren om het signaal door te geven. En als een oudere bewoner hem vroeg een pakket met wijn in de kelder te zetten, maakte hij daar geen probleem van.

Dagtaak
De dagtaak van Robert begon in het depot van PostNL in Apel­doorn. Daar werden de pakketten sys­tematisch ingeladen en geregistreerd. Op een normale dinsdag waren dat er 165 tot 175 en rond de feest­dagen kon dit oplopen tot 195 pakketten, die diezelfde dag allemaal bezorgd moesten worden. De pakketten varieerden enorm in omvang en gewicht. Een pakket met een zak honden­voer van 30 kg was geen uitzondering. Wel bijzonder was dat Robert ook al eens vier auto­banden heeft moeten afleveren. Met in zijn bus 4 tot 5 m2 aan pakketten reed Robert dan naar zijn bezorg­gebied Gorssel. 

Gekkenwerk
Niet alleen het gewicht van sommige pakketten maakte het werk zwaar. Ook 24 keer per uur in- en uit de auto stappen, pakketten uit de bus halen, naar de deuren lopen en weer terug (“Ik liep 7 à 8 km per dag tijdens mijn werk”): dat alles zorgde ervoor dat Robert geen sport­school nodig had om fit te blijven. ‘Gekken­werk’ noemt hij het om hele dagen onder tijdsdruk te moeten werken om zijn taak goed uit te voeren. En daarbinnen speelde dat Robert vooral een klant­vriendelijke bezorger wilde zijn die de contacten met de mensen in Gorssel waardevol vond.

Normen
De normen voor het aantal stops per uur worden berekend aan de hand van computer­modellen. Die normen worden door PostNL bepaald. Dat maakte, volgens Robert, dat zijn werkgever SMA Transport en hijzelf vast­zaten in een systeem, waarbij ze geen kant op konden. Wordt er te lang­zaam gewerkt en worden er te weinig stops per uur gedaan, dan loopt de werk­gever op termijn het risico de route kwijt te raken. Wordt er te snel gewerkt, dan worden de normen opgeschroefd en krijgt de werk­gever minder geld van PostNL.
De hectiek van het werk gaat volgens Robert ten koste van de veiligheid. Hoewel hij zelf rustig door de woonwijken reed, zag hij andere pakket­bezorgers met te hoge snel­heden rijden, waardoor de risico’s voor de verkeers­veiligheid toenamen. En met de groeiende bestellingen via internet zal het pakket­vervoer alleen maar groeien.

Andere richting
De dagelijkse druk van het werk, zonder zicht op verbetering van de arbeids­voorwaarden en de grote impact van het vrij plotselinge en snelle overlijden van zijn vader op 10 september 2019 maakten dat Robert geestelijk en lichamelijk op was en uit­eindelijk in de ziekte­wet belandde.
Hij was al sinds augustus bezig met een andere werk­richting. Een grote vervoerder bood hem een baan als vrachtwagen­chauffeur aan zodra hij zijn groot rijbewijs zou hebben behaald. Ook de vergoeding van een groot deel van de kosten van dit rijbewijs­traject zat bij dit aanbod in. 
Op 19 februari 2020 heeft hij naar verwachting zijn rijbewijs en snel daarna hoopt hij als vrachtwagen­chauffeur aan de slag te gaan. Eerst nationaal en daarna internationaal rijden.
Zo heeft hij dan in zes jaar tijd wat vervoer betreft mooie stappen gemaakt: via de fiets, scooter en bestelbus naar een vracht­wagen. Hij verheugt zich erop dan lang achter het stuur te kunnen zitten zonder steeds te moeten uit­stappen. Daarbij realiseert hij zich wel dat hij de mooie contacten in Gorssel zal missen.

Geen afscheid van Gorssel
Via het Prikbord op Gorssel.nl hield Robert Gorssel op de hoogte van veranderingen of excuseerde hij zich vooraf als hij in drukke tijden even minder tijd voor de mensen had. 
Hij rekende uit dat hij in 1½ jaar tijd zo’n 50.000 pakketten in Gorssel heeft bezorgd. Zijn vertrek is niet ongemerkt voorbij­gegaan. Via app en mail ontving hij inmiddels zo’n veertig reacties van mensen uit Gorssel die hem gaan missen. “En ik zal de mensen ook missen. Maar ik neem geen afscheid van Gorssel. Volgend jaar ga ik op de zondag­ochtend actief meefietsen met de Wieler­toerclub Gorssel”.

Redactie Gorssel.nl
24 december 2019